Huub van de Lubbe is in staat, zonder dat hij het misschien weet, steeds opnieuw te inspireren, te bespiegelen, bewust te worden, ontvankelijk te zijn voor zaken van het moment.

Volgens jaar staat er een fantastisch, in de zin van heel goed, congres, daar zijn we al druk mee bezig, maar wat niet is, wat niet is geweest, is soms lastig voor de ril te krijgen. Dat is normaal, en moeten we, of we willen of niet, weerstand als handreiking zien. Het prces dat we meemaken is het proces dat we daan doorleven op de Noorderlinkdagen, en wat ons verder zal brengen, veel verder als dan we nu zijn. Het is een voorrecht daar aan mee te mogen doen. En ook de kool kun je niet zien groeien, maar als hij klaar is heeft het zoveel schoonheid van precies in elkaar passend blad, kogelrond, compact en alle energie zit er in. Bouwen gaat dus niet vanzelf, en als we open staan voor wat niet is, dan gaat het ons lukken.
Daarom, uit het boek Guichelheil, van Huub van der Lubbe, de tekst van het onzichtbare spel
Alles is niet zo
Zoals wij denken
Zo is het niet
Dat denken we maar
Mochten we willen
Had je gedroomd
Want dat is niet waar
Alles is niet zo
Alles is anders
Niet in de verte
Zoals het lijkt
Er is nog een wereld
Achter de onze
Daar zie je niets van
Hoe je ook kijkt
We hebben geen idee
Welk spel er wordt gespeeld
Hoe de kaarten zijn geschud
Hoe de troeven zijn verdeeld
Wie de inzetten bepalen
Wie beslissen ja of nee
En wie de prijs betalen
We hebben geen idee
Snappen er niks van
Weten zo weinig
Denken van alles
Hebben het mis
Lullen voor honderd
Geen flauwe notie
Hebben niet door
Hoe het eigenlijk is
Het moet niet gekker worden
Trekt soms iemand aan de bel
Het moet niet gekker worden
Maar dat wordt het vast nog wel
We hebben geen idee
Van het spel dat wordt gespeeld
Hoe de kaarten zijn geschud
Hoe de troeven zijn verdeeld
Wie de inzetten bepalen
Wie er zeggen: WE GAAN MEE
En de prijs die wij betalen
We hebben geen idee
Vind ik leuk:
Like Laden...